Abstract:
İletişim çatışmaları, güven ve empati kavramları arasındaki ilişkilerin kavramsal çerçevesinin değerlendirilmesi araştırmanın amacını oluşturmaktadır. İnsanoğlu var olduğundan beri sürekli çevresi
ile iletişim halindedir. İnsan, yaşamı boyunca sürekli kurduğu iletişim sayesinde ilişkilerini iyi ya da
kötü yönde sürdürmektedir. Bu süreçte, kaçınılmaz olan iletişim çatışmaları insan ilişkilerinin olduğu
her yerde karşımıza çıkmaktadır. İnsan ilişkilerinin olduğu her yerde güven ve empati de iletişimin
olmazsa olmazlarındandır. İletişim çatışmalarının doğru bir şekilde yönetilmediği örgütlerde kaçınılmaz olan çatışmanın olumsuz etkileri, karşılıklı empati ve güven ortamı oluşturularak ortadan
kaldırılabilir. Beşeri ilişkileri gelişmiş yöneticilerin olduğu örgütlerde oluşan iletişim çatışmaları, yöneticilerin iletişim becerileri, oluşturduğu güven ortamı ve empati becerisi sayesinde en az zararla
atlatılabilir. Güven ortamının hâkim olduğu örgütlerde iletişim çatışmaları en az seviyede görülmektedir. İletişim çatışmalarının yoğun olduğu örgütlerde güven duygusu, güven iklimi ve güven kültürü
en alt seviyededir. Çalışanların birbirlerini anladığı, saygılı ve mutlu bir çalışma ortamı güven ikliminin yerleşmesiyle oluşmaktadır. Aynı zamanda empati yeteneğinin zayıf olduğu örgütlerde iletişim
çatışmaları oldukça fazla görülmektedir. Kısacası iletişim çatışmalarının boyutu kişiler arası, örgütsel
ve toplumsal iletişim, güven ve empatinin senteziyle belirlenir.
Yukarıda ifade edilen bakış açısından hareketle, araştırmanın temel hipotezi şöyle belirlenmiştir:
İletişim çatışmaları ile örgütsel güven ilişkisinde empatik eğilim aracı değişken rolü oynamaktadır.
Araştırmanın evrenini, Elazığ’da yer alan hastanelerin çalışanları oluşturmaktadır (N=3712). Minimum örneklem hacmi (n) 349 hesaplanmıştır. Değerlendirilen anket formu sayısı 352’dir. Araştırma
sonunda, temel hipotezin desteklendiği bulgulara erişilmiştir. Aracılık etkisi kısmi olarak tespit edilmiştir ve etki büyüklüğü orta düzeydedir.
